رضا ایرانمنش: حال روحی خوبی ندارم

رضا ایرانمنش، هنرمندی است که در عملیات‌ «والفجر مقدماتی»، «والفجر 3»، «والفجر 4»، «كربلای 1»، «كربلای 2»، «كربلای 4»، «مرصاد» و «فاو» شركت داشت و در عملیات «والفجر 8» به علت استشمام گاز خردل به درجه رفیع جانبازی نائل آمد و در سال 1369 مدرك کارشناسی ارشد كارگردانی را از دانشگاه تربیت مدرس دریافت كرد. وی در سال 1372 برای بازی در فیلم «سجاده آتش» كاندیدای بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره دوازدهم فجر شد. ایرانمنش بازی در بیش از 65 سریال و فیلم سینمایی را تجربه كرده و اخیرا نیز به دلیل مساعد نبودن شرایط جسمانی‌اش، بیشتر به نوشتن فیلمنامه و كارگردانی پرداخته است. به بهانه بازپخش سریال «اصحاب کهف» که رضا ایرانمنش در آن، شخصیت «یوانیس» را ایفا کرده است با وی به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید:

آی‌فیلم: حال‌تان این روزها چگونه است؟

ایرانمنش: الحمد لله از لحاظ جسمی خوب هستم، اما در وضعیت فعلی، حال روحی خوبی ندارم.

آی‌فیلم: شبکه آی‌فیلم بعد از مدت‌ها سریال «اصحاب کهف» را بازپخش کرده است. از حضورتان در این سریال بگویید.

ایرانمنش: داستان «اصحاب کهف» یک نوستالژی بین مردم ما از قدیم داشت و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است و همه انتظار این را داشتند و دوست داشتند یک روزی این قصه به تصویر کشیده بشود و مردم آن را به عین ببینند و این موضوع و داستان برای من هم خیلی جذاب بود و دوست داشتم بتوانم به عنوان  یکی از این شخصیت های اصحاب کهف به ایفای نقش بپردازم که این سعادت نصیبم شد و در کنار دوستان عزیزی که در این سریال ایفای نقش می‌کردند همراهی کنم و درخدمتشون باشم.

آی‌فیلم: این سریال در آن سال‌ها یک سریال نمونه در همه ابعاد از جمله بازی‌ها، فیلمنامه و ... است. گریم‌های این سریال هم متفاوت است و «اصحاب کهف» بدون محاسن بودند. در خصوص گریم سریال توضیح دهید.

ایرانمنش: آقای معیریان وقتی در مورد گریم صحبت کردند، گفتند که اکثر اشخاص تیپ و قیافه آنها باید رومی باشد و روم باستان در حقیقت بر اساس تحقیقاتی که کرده بودند مردمانی با موهای فر و بدون محاسن بودند. بنابراین به این نتیجه رسیدند که از روی مجسمه ها و نقاشی های موجود از روم باستان گریم ها را انجام بدهند و گریم ها طبق آن ها صورت گرفت و با علم به تاریخ گریم های سریال «اصحاب کهف» انجام شد و تنها کسی که مرحوم سلحشور تاکیید داشت که محاسن داشته باشد شخصیت جعفر دهقان بود و از ابتدا گریم جعفر دهقان با محاسن انجام شد.

آی‌فیلم: تجربه نشان داده است که آثار تاریخی معمولا با استقبال خوبی مواجه می‌شوند و این اتفاق برای سریال «اصحاب کهف» هم افتاده است. به نظر شما علت استقبال مردم از آثار تاریخی چیست؟

ایرانمنش: قصص قرآنی همیشه در خانه‌ها گفته شده است و کودکان ما با این قصص بزرگ شده‌اند و این‌ها با افکار ما عجین شده است و ما با این قصص زندگی می کنیم و از آن ها درس می گیریم و از این منظر قصص قرآنی مانند حضرت موسی، حضرت ابراهیم، حضرت مسیح و ... هر چقدر ساخته بشود مطمن باشید مورد اقبال مردم قرار می‌گیرد و نه تنها این اقبال برای اولین بار صورت می گیرد، بلکه هر بار که این فیلم و سریال ها پخش شود مردم استقبال می کنند. همین سریال «اصحاب کهف» را اگر چهار سال دیگر هم پخش کنید مورد استقبال قرار می گیرد و این کاملا طبیعی است، ولی برخی سریال‌های دیگر چون در آن‌ها نوستالژی وجود ندارد و بسیار شبیه هم هستند و قصه‌ها و بازیگران مانند یکدیگر است مردم علاقه چندانی به آن‌ها نشان نمی‌دهند.

آی‌فیلم: همکاری با مرحوم سلحشور چطور بود؟

ایرانمنش: همکاری با مرحوم سلحشور بسیار تجربه خوبی بود و به طور کلی در سریال «اصحاب کهف» که یک سال مشغول کار بودم خاطرات بسیار خوبی از همه بچه ها دارم و از جمله سریال هایی بود که جزء عمرمان حساب نمی‌شد و چون بسیار همدل بودیم و قصه بسیار ملموس بود و ارتباط خوبی برقرار کردیم و در کل این سریال خیلی خوب گذشت و خاطرات خیلی خوبی داشتیم و هیچ‌گاه خاطرات این سریال برای من کهنه نمی‌شود.

آی‌فیلم: آقای ایرانمنش این روزها مشغول انجام چه کارهایی هستید؟

ایرانمنش: من سال‌ها بازی می کردم و دلم می خواست در همان حوزه بازیگری فعالیت داشته باشم و علاقه ای هم به کارگردانی نداشتم، اما در بخش دفاع مقدس چند سال پیش دو سه کار داشتم که پروانه ساخت هم گرفت و به دلیل نبود سرمایه منصرف شدم.  در حال حاضر فیلمنامه یک کار اجتماعی به نام «پلک» را آماده دارم که می خواهم آن را کارگردانی کنم. «پلک» را سال 91 نوشتم و امسال به فکر ساخت آن افتادم. پروانه ساخت فیلم صادر شده و در حال راه‌اندازی مقدمات پیش تولید اثر و در واقع به دنبال سرمایه‌گذار برای این کار هستم و در این فیلم به مشکلات اجتماعی می‌پردازم و در عین حال به حل آن هم نگاه می‌کنیم و نمی‌خواهم چیزی را بزرگ جلوه بدهم. مهم برای من تلنگری است که آدم‌ها را به فکر کردن وادار کند.

ه خ / س م